آقای مسئول ما طلبکاریم نه شما!

“بی‌ادبی‌” ها و “طلبکاری” شما بار دیگر متانت و مظلومیت ما را ثابت کرد. ما طلبکاریم که عزیزان ما را از صبح روز حادثه بارها به کام خطر برده‌اید. ما طلبکاریم که هزینه حضور شما و همراهانتان چندین برابر کرایه یک اتوبوس مناسب برای عزیزان ما بود ما امروز داغ‌دار آنها هستیم ولی بازهم شما با بی‌مسئولیتی همیشگی، بی پروا ، داغ روی داغ ما می گذارید.

ما طلبکاریم که عزیزانمان که صدای مظلومیت مردم و حق آنها هستند، مظلومانه شاهد مرگ تلخ و پررنج یکدیگر شدند، ما طلبکاریم که مثل شما نیستیم و آموخته‌ایم به عنوان چشمان بینای مردممان همیشه ادب و فروتنی داشته باشیم؛ اما از مسببان مرگ عزیزانمان نمی‌گذریم.

وظیفه‌ ما گرفتن پاسخ از مسئولین است هر چند که برخی از شما حتی ” مسئول” هم نیستید و یاد نگرفته‌اید حتی ابتدایی‌ترین‌های مسئول بودن را به نمایش بگذارید، به نظاره‌ بشین تا روزی که صدای بلند شده مظلومیت، سیلی سختی برایت به ارمغان خواهد آورد.

مهشاد عزیزمان دیگر بینمان نیست، مثل آن سرباز معلم ها که غریبانه رفتند؛ مثل خیلی های دیگر از مردم این سرزمین که هر روز غریبانه می روند و فقط یک عدد میشوند در بایگانی آمار تصادفات ….

امروز خانواده اداره اجتماعی ایسنا، کوچک تر شده و جای خالی مهشاد هر لحظه بیشتر گلویمان را می فشارد، جای خالی لبخندی که دیگر نیست و لیوان آبی که دیگر پر نخواهد شد جگرمان را آتش زده است.

نمی توانم برایتان بگویم که چقدر پا گذاشتن در تحریریه‌ای که از یک عضو آن تنها یک قاب عکس با لبخند طلایی برجای مانده، سخت است. این ماتمکده با جای خالی همکاری که دیگر نیست خیلی تنگ و بی‌روح شده است، میدانیم که دیگر هرچه بگوییم فایده ندارد و اداره اجتماعی ایسنا تا ابد در حسرت آن لبخند خواهد ماند.

اما مهشاد عزیز، خواهر مهربانمان بدان که تا همیشه عشق به کار و پیگیری هایت برای تغییر هرچند کوچک در این خاک در ذهنمان می ماند و تو تا ابد برایمان جاودانه خواهی ماند.

لینک این گزارش در خبرگزاری ایسنا

انتهای پیام