نوروز سنتی که از بین نمی رود/سال نو مبارک

بزرگترین و زیباترین عید ما ایرانیان، نوروز است که هم عید بهار و هم سال نو ما است. قدمت این عید دست کم به دوران هخامنشیان باز می گردد.

بزرگترین و زیباترین عید ما ایرانیان، نوروز که هم عید بهار و هم سال نو ما است. قدمت این عید دست کم به دوران هخامنشیان باز می گردد. نخستین روز بهار برای ما یعنی شروع تقویم.

عیدی که هرچه داریم به کار می گیریم که هرچه گسترده تر برپا شود و همین تلاش است که نوروز را به سنتی نامیرا بدل کرده است که همواره پاس داشته شده است و هیچ کس را در تمام طول حیاتش یارای برخورد با این سنت نبوده و چنان جایگاهی پیدا کرده است که اکنون جهانی نیز گردیده است.

نوروز بیشتر ریشه در فرهنگ کارگران و کشاورزان داشته باشد که پایان زمستان و شروع بهار را جشن می گرفتند و در برخی از مراسم نوروز می توان شکرگذاری برای باروری محصول ها را آشکار دید.

این عید ۱۲ روز ادامه دارد و مردم به جشن و دیدار یکدیگر می روند و در روز ۱۳ام که << روز نحس >> دانسته می شود. همه مردم به فضای سبز و طبیعت می روند.

قدمت تقارن عید نوروز و شروع سال نو با فصل بهار باز می گردد به سال ۴۶۷ به تقویم ایرانی ( ۱۰۰۶ سال پس از میلاد ) تقویمی اختراع شد که در ایجاد آن شاعر و دانشمندان ایرانی همچون “عمر خیام ” سهم بزرگی داشتند و از آن به بعد لحظه سال تحویل در ایران شروع نجومی بهار شد که بعد از ظهر آخرین روز سال جدید اتفاق می افتد.

در میان استقبال از بهار و نوروز از مراسم و سنت ها بعضی فراموش یا کم رنگ شده و بعضی همانند گذشته با شکوه و گسترده برپا داشته می شود از میان آنها که کم کم به دست فراموشی سپرده شده و اکنون فقط در بعضی نقاط برپا داشته می شود می توان به آخرین جمعه ی سال اشاره کرد که مردم به دیدار اقوام از دنیا رفته شان به قبرستان می روند.

و از رسومی که همچون گذشته باقی مانده و برپا می شود باید به مراسم شب چهارشنبه سوری و سفره هفت سین که مهم ترین این سنت ها است اشاره کرد.

شب پیش از سال نو، روی سفره مجللی که برخی خانواده ها روی زمین می گذارند و در برخی دیگر روی میز، اشیایی می چینند که با حرف سین آغاز شود سبزه، سمنو، سیر، سرکه، سماق، سیب و سنجد که پیش تر سکه، سنبل و اسپند نیز سر سفره می گذارند و افزون بر همه ی اینها یک آینه که نماد خوش بختی است. یک یا چند ماهی در تنگی بلوری، تکه ای نان، تخم مرغ های پخته و رنگ شده، دیوان حافظ و در بین مسلمان ها قرآن و در بین زرتشتیان اوستا روی سفره قرار داده می شود.

البته که همه منتظر نوروز هستند اما هر چه سن کمتر باشد گویی نوروز جذاب تر و بهتر است به طوری که بچه ها از همه بیشتر منتظر لحظه سال تحویل هستند.

درست در لحظه ی تحویل شدن سال اعضای خانواده که دور یک میز نشسته اند همدیگر را در آغوش می گیرند و به هم تبریک می گویند. رسم است که بزرگترها به بچه ها کادو می دهند و تمام افراد بالغ خانواده تلاش می کنند به حتم کادویی به کوچکترها بدهند که بیشتر به شکل پول است و یا اسباب بازی.

اسکناس های پول، با ارزش نه چندان زیادی، اما به حتم پول باید صاف و نو و تا نخورده باشد هر سال در هنگام سال نو در کشور توسط بانک ملی پول های نو برای این مراسم چاپ می شود.

از همه زیباتر فرصت بخشش و پشت سر گذاشتن، گذشته ی بد در ایام نوروز است که همه در مراسم دید و بازدیدها میسر می شود.

دیدارهای دوستان و خانواده و پس دادن این بازدیدها که با بازدید از افراد سن بالاتر خانواده آغاز می شود که همه ی این بازدیدها و رفت و آمدها افراد را به آشتی می خواند و باعث می شود همه به یکدیگر نزدیک تر شوند.

همه ی این سنت ها و رسوم زیبا نوروز را به مراسمی تبدیل کرده است که هرگز ازبین نمی رود و هر سال و در هر شرایطی ایرانیان آن را گسترده برپا می کنند.

لینک این مطلب در پایگاه خبری آفتاب

لینک این مطلب در تبیان زنجان

انتهای پیام/